Ik besef me de laatste tijd steeds meer dat ik veel vooruit kijk en dus meer met morgen bezig ben dan met het hier en nu. Waarom zijn we zo met morgen bezig? We gaan er vanuit dat we er morgen nog zijn, zo vanzelfsprekend, maar is dat ook zo? Mijn gedachtegang veranderd continu en merk dat waar ik sta en waar ik voor spaar dat ik niet kan zeggen of ik dat ook kan souperen. Wat ik vandaag geef hoef ik morgen niet aan mijzelf te geven. Dit klinkt wat vaag, maar mijn intentie is vandaag leven en morgen echt als een cadeautje te zien. Het is niet vanzelfsprekend dat je er morgen nog bent als mens. Ik geloof in liefde en de energie die daarbij vrij komt. Zonder donker geen licht, je kent dat wel, yin & yang. Liefde is voor mij zoiets als voor andere mensen een God of Alla. Alles is energie en daar hoef ik ook niet vanuit een soort geloof te spreken, maar vanuit iets wat er echt is.
Beseffen dat je er bent
Als ik kijk naar connectie met mensen en de liefdevolle vreugde die ik graag voel vraag ik me soms af of dat het is. Is het een afleiding om maar niet te doen wat ik zou horen te doen volgens de maatschappij of volg ik waarvan ik denk dat het goed is? Er is geen gevecht in mij gaande, maar het besef dat ik er morgen niet meer kan zijn vandaag geniet zonder wat te doen of bezig te zijn met wat ik moet. Ik vond dit een lastige zin, want wie bepaald wat ik moet doen? Ik vind van mijzelf dat ik alles mag doen wat binnen mijn normen en waarden ligt ook al zijn die vanuit de maatschappij mij veelal aangeleerd. Dat laatste wil ik mij van loskoppelen en niet een maand werken om erna salaris te krijgen, want we nemen aan dat we het salaris ontvangen, maar het is wel morgen of de dagen erna. Wie zegt dat je er nog bent? Je kostbare tijd steken in een maatschappij die niet om mensen draait, maar om zichzelf in stand te houden. We zijn het gewend en het is zo en dus conformeer je er maar aan. Ik kan dat niet zo goed! En merk dat het voor mij ook steeds lastiger wordt, zeker in deze tijd. Je moet dit en je mag dat niet. Allemaal regeltjes waar een mens niet voor gemaakt is, want zoals ik al omschreef er moet een licht en donker zijn. Het is dag en nacht. Ik besef mij steeds meer dat ik er ben en besta, vandaag! Ik voel mij dan ook onderdrukt door regelgeving en wetten die bepalen voor mij. En daar merk ik van dat de houdbaarheidsdatum daarvan allang is verstreken. Ik denk dat geluk en liefde in ons zit en niet buiten ons te vinden is. Misschien zouden we dat ons ook meer moeten beseffen en niet laten bepalen door buitenstaanders wat jij voelt en waar je voor staat. Het gaat om jou en hoe jij verantwoordelijk met je leven om gaat.
Wat hoort erbij?
Als ik heel eerlijk ben wil ik af en toe naar een plek waar geen regels zijn en waar dus geen mensen zijn die voor mij bepalen waar ik maatschappelijk aan moet voldoen. En dat is niet een hutje op de hei, want daar zijn nog steeds wetten en macht die mij zaken verbieden. Is dat niet een utopie Jouke? Ja, ik helaas ben bang van wel! Toch geloof ik dat mensen leven voor liefde en een vorm van geluk. Geluk is iets wat jezelf bepaald en wat voor jou geluk is hoeft niet voor mij te zijn. Zo zie ik het ook met machten en wetten. Wat voor jou telt hoeft niet voor mij te tellen. Wel geloof ik in ongeschreven wetten. Je blijft van elkaar spullen af en je blijft van elkaar af als de ander het niet wil, dus de meer basale dingen die voor mij belangrijk zijn. Keuze van wie je bent en wat je doet is aan jou, niet aan een maatschappij of macht. Ik ontwikkel mij graag en doe graag dingen als niks doen (ook al ben ik altijd wel bezig). Niks doen kan in mijn optiek ook betekenen, leven, genieten en er zijn. Uit mijn verlangen denk ik dat dat in ieder geval bij mij hoort. Ook mijn verleden hoort bij dit alles. Maar wat ik in het verleden fout heb gedaan kun je met de kennis die ik nu heb niet meer tot de verantwoording roepen, maar we doen het steeds. Je verleden hoort bij je ongeacht goed of fout. Met ongeschreven wetten en machten. Je blijft van elkaar en eigendommen af. Dus onder andere niet moorden of stelen van een ander.
Alles zit in je
Ik vond tot voor een paar jaar terug de zin "alles zit in je" zweverig en niks zeggend, maar moet daarop terug komen. Geluk zit wel degelijk in je, want waar wordt je blij van en wat maakt je echt gelukkig? Vaak denken we dat als we die auto hebben of die liefde dat we dan gelukkig zijn. Vaak is dat zo voor een korte termijn, maar als je in jezelf kijkt zit geluk in je. Externe factoren brengen over het algemeen maar kort geluk of het gevoel van geluk. Wat ook in je zit is kracht in de ruimste zin van het woord. Wat wil jij en wie wil je zijn? Als ik eerlijk ben en niet kijk naar de gevolgen kan ik oprecht zeggen dat biertje drinken met andere mensen heerlijk vind. Ik kan daar nog een week op teren en soms nog langer. Genieten van even helemaal niks, maar samen zijn. Dat maakt mij gelukkig en doe ik graag ook al weet ik dat alcohol niet goed voor je is. Zeker niet in de mate waarin ik dan drink. En soms denk ik dat het ook komt door de maatschappij waar we inzitten. Zou het ook zo zijn geweest als ik niet de druk voel vanbuiten af? Zou ik het dan gebruiken? Ik weet het oprecht niet, maar wat ik wel weet is dat ik nu besta als Jouke en iets van mijn mooie leven wil maken binnen de kaders waar ik niet achter sta, maar mij wel opgedrongen en zelfs verplicht worden. Hoe zou het zijn dat ik overal zelf de keuze in heb met in achtnemen van de ongeschreven wetten? Ik weet niet of ik dan alcohol zou drinken. Wat ik wel weet is dat ik mij af en toe niet hoef te verdoven, want ik kan zijn wie ik ben. Daarnaast denk ik dat ieder mensen een eigen kracht heeft in de zin van dat ieder mens uniek is en daarbinnen zijn of haar eigen talent. Alles zit dus in je en samen met andere mensen die hun eigen kracht gebruiken zou je een hele andere en mooiere wereld krijgen, denk ik! En een ander mag daar best anders over denken, want dat is niet van mij, maar waar ik mee begon wil ik ook eigenlijk wel mee afsluiten.
Hier en nu
Er zijn zoveel zinnen in boeken en online te vinden, zoals "Leef vandaag, want morgen is je niet beloofd" dat ik sommige wel zou willen bundelen zoals deze. Het besef van mooie teksten zie ik soms wel voorbij komen. O'ja, ik zou het meer moeten doen. Maar vervolgens verder gaan na de like en het hartje geven. Wat ik als mens vind is dat we het beste met ons leven kunnen doen is beseffen dat er na ons leven ons weer teruggeven aan de aarde, de kringloop van het leven om die mooie woorden maar eens te gebruiken. Ons beseffen dat we niet alles in de hand hebben en externe factoren ons gaan redden, want dat weten we ronduit niet. Ik ben blij dat er medische hulp is en dat we die mogelijkheden hebben, maar ik vind wel dat we moeten ophouden met iedereen in leven willen houden. We mogen ook gewoon dood gaan en geleefd hebben, toch? We zijn zoveel bezig met morgen dat we vandaag vergeten en niet stil staan bij wie we echt zijn. Wie ben jij van binnen? En wat maakt jou echt gelukkig? Ik weet het en hoop dat dit schrijven zijn steentje bijdraagt aan waar we nu als maatschappij staan, maar vooral waar willen wij staan als we echt willen leven en genieten van jezelf en de mensen/wereld om je heen. Wat ben je daar voor nodig? Of juist niet!
Bedankt voor het lezen!
Jouke
