Waar staan we nu?

In de laatste blog schreef ik veel over waar ik sta, maar niet zozeer over hoe ik in alle maatregelen sta die er op dit moment gelden van schrijven. Normaal kon je ook wel zien dat ik alles afkeurde, maar laatste tijd hou ik me afzijdig met een reden. Toch wil ik de lans even breken in deze blog. Mijn intenties zijn goed en zie in de boze buitenwereld zoveel gebeuren dat het daglicht niet kan verdragen en mensen zelf op het verkeerde been zetten. Ik wil daar toch iets over kwijt.

We doen het toch voor de zwakkeren?
Misschien maakt het mij niet geliefd, maar doe dit schrijven wel uit liefde. Wanneer er leven is is er ook de dood, onontkomelijk! We kunnen met de huidige technieken heel veel en ook ik ben daar dankbaar voor, want anders was de kans groot geweest dat ik er niet meer was. Daarnaast is het op elkaar passen niks mis mee tot een bepaalde hoogte. Alleen voor een klein groepje mensen een heel land op slot gooien gaat mij te ver. Mensen die het nu niet zien dat er zoveel gebeurt in de wereld en in Nederland liggen onder een hele grote steen. Sommige worden langzaam wakker en vele zien nu in dat wat ze verteld wordt niet helemaal klopt. Vandaag zag ik een reeks over de begin jaren 80 en zag beelden van straten vol massa's mensen. Dat waren nog eens demonstraties als je het mij vraagt. Met mij erbij zijn we veel vanachter de pc, laptop, telefoon of tablet ons hart aan het luchten en maken we elkaar helemaal gek met voor en tegenstanders. Ik had besloten om er niet meer aan mee te doen, totdat ik erachter kwam dat onze mensenrechten worden geschonden. En niet een klein beetje ook. Wat er nu gebeurt mag nationaal en internationaal helemaal niet. Daar komt bij dat de overheid op allerlei manieren manipulatief laat zien de ondernemers tegemoet te komen, maar heb er een aantal gesproken en voor sommige is het een druppel op een gloeiende plaat. Als je als overheid zulke verstrekkende gevolgen voor een ondernemer oplegt moet je de ondernemer volledig vergoeden zonder het terug te verwachten. Daar komt bij dat ik naar de toeslagen kijk of de aardbevingen in Groningen, dan duurt het jaren voor er wat gebeurt, als er wel wat gebeurt. De overheid is niet zo vredelievend als de meeste mensen denken, want nu blijkt ook dat ineens ze wel snel kunnen als het ze even niet goed uitkomt. Voorbeeld is uiteraard de avondklok die van tafel werd geveegd door een Rechter, maar gelijk kon er wel actie worden ondernomen door een hoger beroep aan te tekenen. Probeer dat maar eens op zo'n korte termijn voor elkaar te krijgen. Uitkomst, gaat je echt niet lukken. De overheid deed het binnen 3 uren en met wraking erbij nog voor de avondklok hadden ze het voor elkaar. Hoe betrouwbaar is dan die zelfde overheid? Als de overheid echt er voor de zwakkeren was had het geregeld dat de zwakkeren goede ventilatie hadden en daar al hun steun aan gegeven in plaats van mensen die in 98% van de gevallen niks merken van het virus. Ja als je bij die 2% zit is dat k*t, maar wees redelijk, kun je daar een heel land voor op slot zetten? We hebben bijna 2 miljoen ondernemers die last van de maatregelen hebben, maar wat dacht je wat stress met je doet of depressief van de maatregelen wordt? Ja, we doen het samen voor de zwakkeren, toch?

Voor God en moeder natuur spelen
Buiten dat ik niet geloof in een God kunnen we wel stellen dat we te maken hebben met de natuur. Ik geloof in positieve en negatieve golven om maar even in termen te blijven. Meeste mensen voelen het als ze op het verkeerde feestje zijn. Als je heel veel positieve mensen bij elkaar zet voel je dat ook en dat is waar ik in geloof. Ik geloof in liefde. Nu hebben we met een virus te maken waar veel mensen een negatieve vibe hebben, ik voel dat en blijf er het liefst ook zover als mogelijk uit de buurt. Ik geloof er ook in als moeder natuur klaar met de mensheid is dat we binnen seconden door haar zijn opgeruimd (of door God). Wij denken dat we om moeder natuur heen kunnen, maar als ze klaar met ons is gooit ze er echt wel een 100% dodelijk virus in. Dus we moeten ophouden als mensheid alles onder controle te willen houden. Dat laat niet weg dat we zuinig moeten zijn op deze prachtige aardkloot. Maar de "gewone" mens doet dat niet, maar grote bedrijven (lees multinationals) denken veel te kunnen maken. Zie het verleden en denk daar maar eens over na. De mens zou er goed aan doen om te gaan leven en elke dag te zien als een cadeautje. Laten we respecteren dat de dood bij het leven hoort en elke dag mooi meegenomen is. Daar komt bij dat als je zwak bent ook zelf een keuze hebt in wat je wel en niet wilt, want ik heb niemand gesproken die het niet erg vond on kinderen en kleinkinderen niet te zien, maar juist bewust zeggen dat ze liever korter leven dan eenzaam en ongelukkig zijn. Dus we moeten niet voor God spelen of denken moeder natuur te zijn, we zijn kansloos als het er echt op aan komt. Zorg dat je leeft en een beetje gezond blijft, maar ook al ben je niet helemaal gezond, maak wat moois van je leven.

Waar sta jij nu?
Ik schrijf dit en denk aan hoe we met elkaar om moeten gaan en of deze maatregelen een gewoonte moeten worden? Ik moet er niet aan denken! Hoe sta jij er in? Dit de rest van ons leven? Ik denk dat we tot een bepaalde hoogte ons gezond kunnen houden en daarmee beter af zijn dat overal maar pilletjes of spuiten voor te nemen. En als het echt moet zal ik de laatste zijn die dat zal ontkennen, want medisch zijn we ver, maar nu dat iedereen toestemming geeft voor een prik waar nog niet eens de lange termijn effecten van bekend zijn maakt mij onrustig en zal hem de aankomende 5 a 10 jaar ook nog zeker niet nemen. Of zelfs helemaal niet, want een virus muteert in een heel rap tempo en dan moeten we straks 3 a 4 keer per jaar een prikje halen. Het zou overigens wel een heel goed verdienmodel zijn, 6 miljard mensen 4 keer per jaar laten prikken. Dat ik daar nog niet eerder over nagedacht heb.

Soms is het niet anders
Ik probeer elke dag positief op te staan, maar ook mij lukt dat natuurlijk niet. Nu ik dit schrijf besef ik me dat vandaag een top dag was en zag mijn dochter met mijn vrouw samen op de bank zitten vrolijk te zijn. Wat maakt mij dat gelukkig! En toch zou ik mensen in mijn omgeving weer opzoeken en gezellig ergens ontmoeten, want ook dat maakt mij gelukkig. De laatste 2 maand heb ik ook in een dalletje gezeten. Ik dronk meer dan normaal en was wat neerslachtig, maar dat was even niet anders. Ik weet waar het wegkomt en weet nu ook dat ik alleen het kan uiten, zoals in deze blog. Ik weet dat al mijn intenties mega goed zijn en ik vanuit liefde handel, ook al lijkt het soms niet zo. Wanneer je de pech hebt en ook even in zo'n fase zit denk dan bij jezelf dat je het zelf in de hand hebt. Verander de dingen die je kan veranderen of leg het naast je neer en zoek naar iets wat je wel gelukkig maakt, hoe moeilijk het ook is, dat je er ook voor moet achterlaten. Burn your boats om vooruit te komen. Kijk naar wat je wel hebt en neem van mij aan, ik weet hoe het voelt als je niks meer hebt om voor te leven. En toch ben ik na de val opgestaan en heb nog heel wat obstakels moeten nemen, maar ben altijd weer sterker geworden. Soms is het niet anders en moet je door een wel hele zure appel heen bijten, maar laat je ook niet gek maken door wat een ander zegt. Luister naar je hart en hoe het voelt. Laat je niet gek maken door een ander of je hoofd, want dat stemmetje heeft vaker niet gelijk dan wel. Het geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar dat kun alleen jij zelf bepalen. Neem je het leven zoals het is of leef jij je leven?

Bedankt voor het lezen! Laat weten wat je ervan vond en als je input voor me hebt.

Het schrijven weer oppakken?

We leven in een rare tijd. Daarmee vertel ik niks nieuws. Gebeuren gekke dingen in de wereld die ik niet kan bevatten en zeker niet achtersta. Ik hou van verbinden en samen zijn. Niet van afstand en regels om die afstanden te creeren. Mensen zijn gemaakt om te knuffelen en lief te hebben. We zijn allemaal een keer geboren en gaan ook allemaal een keer dood. Dat hoort bij het leven. Je bent gezegend als je 90 of ouder wordt. En de Sjaak als je jong overlijd. Het hoort er allemaal bij en ik wil dit delen vanuit liefde en mijn passie van LEVEN.

Wie zijn wij eigenlijk?
Laat ik eerst over mijzelf wat vertellen, want dat is wel zo eerlijk, denk ik! Ik ben een man van het jaar 1973 en geboren en getogen in het visser plaatsje Lemmer. Ik heb respect voor ieder zijn mening, maar vind mijn eigen mening ook belangrijk. Ik hou van meedenken en mensen gelukkig maken. Kan genieten van hele kleine dingen, maar heb grote dromen /  wensen. Kan niet tegen onrecht en besef dat ik niet het eeuwige leven heb en probeer elke dag ECHT te leven, want morgen is een cadeautje als je die gegeven wordt. Ik besef mij dat steeds meer en hou daarom niet van voor en tegens, maar samen. En samen is niet altijd mogelijk, maar elkaar respecteren wel! Wie je ook bent en wat je ook doet, respecteer elkaar. Dat is mijn visie en persoon in het kort . De vraag wie zijn we eigenlijk kan ik op een hakblok leggen en de mens tot de grond afbranden, maar dat zou in mijn inzien mij een bittere man maken, maar dat ben ik alles behalve zeker niet. Wel denk ik dat de "gewone" mens minder invloed heeft dan we denken. Mensen denken over het algemeen veel te weten en we weten veel, maar zeker niet alles. We kunnen beter koesteren wat we weten en als mens het beste voor ons zelf doen en daarmee doe je automatisch iets voor een ander, onbewust. Wij zijn net als de natuur en moeder aarde 1. We denken individueel, maar zijn we alleen in ons hoofd en met onze omgeving, vaak. Toen ik dat begon te beseffen ging er een wereld voor mij open. En toch vind ik het nog lastig en doe ik soms onhandige uitspraken, maar ben wel een mens. Ik wil eigenlijk mijn meest beschamende, maar ook mijn eerlijkheid wel met je delen, want dit is eigenlijk hoe ik tegen mensen aankijk in het algemeen. Achteraf was het niet handig, maar deel het wel. 
Ik werd op een bepaald moment door een donkere vrouw als racist uitgemaakt en kreeg best veel over mij heen van haar. Ik was een zwarte hater! Even voor de duidelijkheid, ben ik echt niet, maar kan dan wel even bot zijn. Toen ze klaar was en ik haar vroeg wat van kleur bloed dat ze had was het antwoord natuurlijk rood. Maar dat bewees voor haar zelf helemaal niks. Ik vertelde dat ook zij blanke huidskleur had en ik door haar kleur heen kijk en ze voor mij een mens is als alle andere mensen, met alles erop en eraan. Ze was het niet met mij eens en pakte haar huidskleur er weer bij. Toen was ik er klaar mee en zei dat ze vanavond voor de spiegel haar vagina maar eens moest openen en kijken wat de kleur binnenin is. Het was alles behalve handig, maar ze was wel stil. Ik wil hiermee aangeven dat ik niemand beoordeel op uiterlijk, maar op innerlijk. Wanneer je hart op de goede plaats zit maakt het mij allemaal niet uit. En weet je hoe het met die mevrouw is afgelopen? Uit respect voor haar hou ik het voor me, maar ze werkt nog steeds aan tweedeling in de samenleving, helaas! 

Wat ik wilde zijn
Ik ben een tijd niet de persoon geweest die ik wilde zijn. Ik ben liefdevol en tot een bepaalde hoogte sta ik voor je open. Bedreigen of onzin over mij vertellen en geen respect tonen kan ik even hebben, maar daarna is het klaar en daar ben je echt niet zomaar, maar als je over het randje gaat is het klaar. En dan maakt het niet uit of je dichtbij staat of verweg, klaar = klaar en dan moet je van goede huize komen om het recht te breiden. Ik zet geen eerste stap dan meer. Hiermee wil ik oprecht zijn en deuren sluiten die niet bij mij passen. Ik wilde vanaf de jaren 80 al ondernemen en onderneem nog steeds en het is niet geworden wat ik gehoopt had. De controle op je leven is niet altijd zo eenvoudig en ben daar ook vaak tegenaan gelopen. Nu ben ik dat aan het loslaten en zwem ik met de stroom mee en pak op wat opvalt en wat ik leuk vind. Het willen zijn is hierdoor verdwenen. Mijn keuzes veranderen. Misschien omdat ik ouder wordt of toch steeds meer besef dat ik ben wie ik ben met al mijn slechte en vooral goede dingen. Dat brengt mij meteen bij het feit dat schrijven niet mijn sterkste vak is en taal technisch schrijven hoort daar ook bij. Toch schreef ik veel en al is het geen passie van mij overweeg ik het weer op te pakken. Het gaat mij om de inhoud en niet hoe goed ik schrijf technisch ben. In mijn schrijven wil ik ervaringen delen en ook een beetje onderbouwen waarom je vandaag het beste kan leven en misschien wat wijsheden die voor mij er toe doen eens uitlichten. Alleen wil ik het schrijven niet zijn in de zin elke dag of een bepaald moment. Ik schrijf denk ik wanneer ik input en zin heb en het dan als bundel op vrijdag plaats, maar ik weet het eerlijk gezegd ook niet goed.

Kennis delen
Als ik het schrijven weer oppak is dat om kennis of visie te delen in begrijpelijke taal en met goede intenties. Ik merk dat het ook goed is om op te schrijven en dit geeft mij ook weer inzichten. Het is dus tweeledig en vooral vanuit goede intenties. Het zal uit de ik vorm bestaan en daar moet je wel tegen kunnen als je mij wilt volgen. Vragen mag ook altijd en doe mijn best om een goed en eerlijk antwoord terug te schrijven via deze blog. Geef wel even aan of het anoniem of met je naam erbij mag. Zo wil ik (denk ik) kennis delen zonder er beter van te worden. Geen intenties om geld te verdienen, maar wel, omdat ik denk dat een betere en mooiere samenleving begint bij mijzelf.

Dit is waar ik nu sta
Ik ben niet trots op mijn gehele verleden en besef me dat het niet veranderd kan worden. Toch sta ik achter mijn besluiten of ze nu goed of fout waren, want velen doen er niet meer toe, maar andere zouden ook weer open boeken kunnen worden in de toekomst, ik sluit niks uit. Wat ik wel weet is alles wat ik schrijf met een perspectief dat ik op dat moment heb later terug gezien kan worden. Mijn intenties zijn om later ook anderen te laten beseffen dat het om vandaag gaat en morgen een cadeautje is. Zuiver wil ik zijn en een eerlijk blik op waar ik sta als mens, maar ook hoe ga ik met bepaalde zaken om vanuit mijn brein/geweten. En hoop dat het deuren sluit, maar zeker ook voor mij zullen openen.

Bedankt voor het lezen! Laat weten wat je ervan vond en als je input voor me hebt.