Hoe ik tegen radio aankijk?
Eigenlijk heel eenvoudig, de magie is weg! Echte radio dj's zijn er bijna niet meer. Het is draaien waardoor de inkomsten maximaal zijn, maar ik geloof niet in dat format. Een radio dj is een persoonlijkheid en bouwt aan zijn publiek. Ik vraag me wel eens af wanner dat fout is gegaan? Eigenlijk weet ik het ook wel, maar ja, wie ben ik? Radio is in mijn optiek het mooiste medium wat er is als je geen pottenkijkers hebt. Anoniem radio maken is echte radio. Tja, die tijd is geweest en stiekem verlang ik er soms weer naar. Het is denk ik net fietsen en dat verleer je nooit weer. Radio is ook een vorm van geheimzinnigheid en liefde voor het vak hebben. Die liefde is er nog steeds wanneer ik weer wat luister over radio. Ik voel me af en toe wel eens een rund als ik terugkijk naar die tijd. 1 afwijzing was voor mij genoeg als jongen van net in de 20. Ik was op de verkeerde plek en op het verkeerde tijdstip.
Je stem is kut, je Engels is kut, je... ja alles was kut! Ik heb in de trein naar huis de hele tijd als een klein kind zitten huilen en durfde niet meer. Daar was radio en een droom in deugen. Radio van nu heeft op de manier die nu is ingezet met één been in het graf. DJ's die kut zijn en geen eens een persoonlijkheid hebben. Radio van nu gaat dood wanneer de mensen die in de jaren 50, 60, 70, 80 en 90 dood zijn als ze op deze weg doorgaan.
Liefde voor de radio
Ik heb nog steeds liefde voor de radio en weet 1 ding zeker wat ik nog eens wil, een radiozender alla jaren 80 opzetten. Geen meuk, maar radio zoals het echt hoort. Geen cams en heerlijk in de anonimiteit zitten met de mensen waar je radio voor maakt. Ik mis het soms, maar heb ook niet op dit moment de mogelijkheden om echt iets op te zetten. Ik wil uniek zijn en zeker geen kopie. En wil ook nog eens vernieuwend zijn. Ja, die missie een kans geven is als weten dat je op het spoor ligt en er elk moment een trein aankomt. Een trein van Erik de Zwart vermoedelijk. Waar ik ook nog wel wat leuks over kan vertellen. We waren alle beide bij de premiere van "het huis anubis". Uit mijn hoofd wat dat in de fabriek. Erik aan de ene kant van de bar met het welbekende blikje en ik aan de andere kant van de bar met een glas bier. Ik had die avond daar in pak willen staan, maar had me laten overhalen om in een soort van huis anubis kledendracht te gaan. Ik schaamde me kapot, maar ik stond daar met mijn radioheld alleen, beide aan een kant van de bar. En dichterbij ben ik niet gekomen als het gaat om radio maken op nationaal niveau.
Waar is de passie?
Een vraag die ik mijzelf al een hele tijd stel, want je kan mij wakker maken als het om radio gaat. Ik heb al jaren geen studio van binnen meer gezien en mijn laatste poging met nog iemand draaide uit op een fiasco. Niet omdat wij niet goed bezig waren, maar omdat we van alle kanten werden tegen gewerkt. Zender een een zendmast (die veel te duur was), maar we deden het. Non-stop muziek, we fixten het zelf. De audio processing waar we veel complimenten over kregen. Alles was goed en luisteraars zat bij onze eigen programma's. Niet dat we daar veel van merkten, maar als ik dan wat zei wat in het verkeerde keelgat schoot stonden de lijnen roodgloeiend (en dit is echt niet gelogen). En dat was al eens eerder gebeurt in de jaren 90, maar dat was met het instarten van het nieuws. Diep in mij zit die passie er nog. Wel heeft het een flinke deuk opgelopen. Waarom eigen vraag ik ook mijzelf wel eens af. Ik deed dingen die uniek waren, had lef en was echt een heel ander persoon achter de microfoon, maar ook zo slecht. Ik heb nooit iemand echt nagedaan of iets wat er op lijkt. Ben altijd mijn eigen weg gaan volgen en dat resultaat vergeet ik noot weer. Ik was een gepassioneerde radiomaker.
En nu 3 FM (radio 3)
Vergaande glorie? Of zit er nog leven in? Ik weet het niet, maar als zoveel mensen het voor het zeggen hebben wordt het helemaal niks en blijft het aan het zuurstof liggen (ik zou er benzine bijgooien). Doelgroep en een ether frequentie, gedoemd om te mislukken! Ik heb niet alles in pacht, maar wat ik wel weet dat deze weg met wie je er ook neerzet nooit zal gaan werken. Eerlijk, zonde van alles wat je er in steekt. Vergeet niet dat ik nog van de generatie ben die verplicht naar radio 3 moest luisteren en naar alle namen die het gehad heeft. Ik ken haar niet, maar als ik Sarid Alles kijk lijkt me het een ontzettend lieve vrouw. Ik heb ook vanaf het begin geroepen dat ze het niet gaat doen, want toen ze begon wist ik dat het doel niet meer bereikt kon worden. Ik durf hardop te zeggen dat ik kennis heb van de radio en wat er allemaal gebeurt en met het vertrek van de bekende DJ's was het duidelijk, 3FM wordt nooit meer de oude. Wat er moet gebeuren met 3FM ben ik heel duidelijk in. Stop ermee of zet het alleen online met meerdere poten om zo je doelgroep te bereiken. Ze mogen me altijd bellen, maar ik doe het met nog een persoon die ik uitkies en niemand mag zich er verder mee bemoeien. En ik wil naast een basis salaris een opslag krijgen als ik de doelen haal. Ja, ik wil het leeuwennest in, maar ik ben de leeuw! En anders gewoon lekker blijven doormodderen.
Keuzes en doelen
Nu je weet dat radio in mijn bloed zit al vanaf mijn 5de levensjaar is het goed om te beseffen dat ik radio snap als heen ander. Het is heel mijn leven een studie geweest en kijk naar mogelijkheden die de toekomst bied. Ik wet niet of ik ooit nog op de radio kom, maar wat ik wel weet is dat er misschien wel weer eens een moment zou kunnen komen. Mijn kennis zit in 2 breinen en komt er alleen maar uit als ik het echt nodig acht. Radio maken, ja, maar zichtbaar, wie weet? Ik zeg nooit nooit!
